KFC මල්ලි

මම ඉන්න පලාත ඉස්සර උතුරු නැගෙනහිර දැන් නැගෙනහිර.

මේ පලාතෙ පුංචි ගමක ඉන්න මම, ඇත්තටම රාජකුමාරයෙක් නෙමෙයි ගමේ කොල්ලෙක්...!

කොහොමින්හරි යුද්දෙ ඉවරවුනාට පස්සෙ අපේ ගමත් ටවුන් එකත් ටික ටික දියුනු වෙනව,
ඉස්කෝලෙ ලොකුවෙනව, පාරවල් කාපට් කරනව, කඩ හැදෙනව කොටින්ම..

දැන් අපිට සුපර් මාකට් එකකුත්තියනව..

ඒත් තවම අපේ ගෙදර ට තියෙන්නෙ එන යන 3G සිග්නල් දෙකයි! ඒකත් මගේ කාමරේ එක කෙලවරකට, මොනව කරන්නද? SLT  අධි වේගී dialup ක්‍රමයෙන් නෙට් ගියපු මට මේ කනු දෙක මාරෙට වටිනව.

කොමින්හරි, ගමේම වැඩිකාලයක් හිටපු කොල්ලෙක් නිසාද කොහෙ ද, රට වටේ ඇවිදින්නයි., එක එක විදිහෙ අමුතු කෑම ජාති කන්නයි මට තිබුනෙ පුදුම ආසාවක්..

රට වටේ යන එක කේසේවෙතත් අනංමනං කෑම ජාති කන එකනම් ගොඩක් වෙලාවට වුනා... පෙරේතය වගේ කනකොට ඉතින් ඒකෙ ආදීනවත් තියනවනෙ.. පෙරේතකම මට්‍ටු වෙන්නෙ බඩේ අමාරුව හැදුනහම..

ඊයෙ කහ පියදාස මාමා ගෙනත් දුන්න පැනි වරකෙට ගොඩාක් පෙම් කරපු නිසාද කොහෙද මගේ බඩ තාමත් රිදෙනව

"ගොඩක් රිදෙනවද පුතේ.... හැමදාම කියනවනෙ කෑමක් හම්බුනහම පෙරේතය වගේ නොකා ටික ටික කන්න කියල ඔය විදිහට කෑවොත් බඩේ අමාරුව හැදෙන්නැතිව තියේද.. ඔහොම ඉන්නකො මම දෙහි ගෙඩියක් මිරිකගෙන එන්නම්"

ඔය වෙලාවට මගේ අම්ම කියන්නෙ ඔහොම.  මගේ චූ....ටි අම්ම...

ඉතින් මේවගේ ආසාවක් තියන එකෙක්ට තනියම සුපිරි නගරයකට යන්න හම්බුනොත් කොහොමද?

O/L ඉවරවෙලා ගියේ දවස් දෙකයි අප්පච්චි මට කතාකරා..

"ඔය කාලෙකකා හිටිය ඇති දැන්..කොහෙහරි ගිහින් මොනවහරි හොද දෙයක් ඉගෙනගන්නව"

ඉතින් හත්තිලව්වෙ, මෙච්චරකල් කොරෙත් ඕකනෙ!

මට දැනුනෙ පුදුම ශෝකයක්..

"කොළඹ British Council එකට යනනව ඒකෙ හොදට ඉංග්‍රීසි උගන්වනවලු.. කොළඹ බාප්පත් ඉන්නවනෙ.. බයවෙන්න දෙයක් නෑ... බොරුවට එහෙ මෙහෙ කැරකි කැරකි ඉන්නැතිව කෝස් එක කරන්නෙ කොහමද කියල මේදවස් ටිකේ හොයල බලන්න " 

පට්ට පට පට.. කොළඹ යනව, මම, තනියෙන්, ඕව කලාතුරකින් හම්බ්වෙන චාන්ස්


මුලින්ම British Council එකට ගිහින් රෙජිස්ටර් වෙන්න ඕනෙ, ඊට පස්සෙ ටෙස්ට් එකකට දිනයක් දෙනවලු , ඒක කරාට පස්සෙ තමා කෝස් එක පටන් ගන්නෙ..

ඔය මම හොයාගත්ත විස්තර..

 ඔක්කොටම කලින් කොළඹ යන්න එපැයි

ඉතින්, කොළඹ යන දවසත් ආව...
ගමේ ඉන්න විදිහට කොළඹ යන්න පුලුවන් ද, උදේ දෙකට නැගිට්ට මම ක්‍රීම්, ජෙල්, පව්ඩර් ආධාර කරගෙන යන්තන් නගර ලුක් එකක් ගත්ත, හරියටම හතරට බස් එක.

"අප්පච්චි මාව පාරට ගිහින් දානවද?"

බස් එකේ යනකොට බලන්න ජාති ගොඩයි.. ලොකු ලොකු බිල්ඩින්, අලුත් ජාතියෙ වාහන.. ලංකාවට ආපු සුද්දො, සුද්දියො... ඒ අස්සෙ බස් එකට නැගල සින්දු කියන අය.

කොහොමහරි එකම කැසට් පීස් එක දෙතුන් සැරයක් අහගෙන කොළඹට එනකොට දහයත් පහුවෙලා.

මාව ගන්න කො‍ටුවට ඇවිල්ල හිටිය බාප්පගෙ තුන්සක රියේ නැගල කෙලින්ම ගියේ British Council එකට..

හප්පේ..! ඒක වෙනම ලෝකයක්...

පැය බාගෙන් විතර වැඩේ ඉවරයි. රෙජිස්ටර් වෙන්න විතරනෙ.

බාප්පගෙන් කො‍ටුවට යන හැටි අහගත්ත නිසා මම නැග්ග කො‍ටුව බස් එකකට

ඒත් ඉතින් කොළඹ ඇවිත් මෙහෙම යන්න පුලුවන් ද? කොහේ හරි ඇවිදින්න යන්න ඕනෙ...

පාර දෙපැත්තෙ බල බලා කල්පනා කර කර ගියපු මම දැක්කෙ Majestic City එක

ඔය තියෙන්නෙ බලන්න යන්න මරු තැනක්..

ගත්ත බෑග් එක කරට බැස්ස ඊලග හෝල්ට් එකෙන්


බුදු අම්මෝ මේකෙ තියන දේවල්, ලොකු LCD ටීවි , Laptop, ඔරලෝසු, ඇදුම් , සපත්තු , ඇපල්  ෆෝන් ,බ්ලැක් බෙරි ෆෝන්......

වීදුරු වලින් වටකරල තියන කඩවල් ඇතුලෙ තිබ්බඒව මම බලන් හිටියෙ කන්න වගේ .. නැතුව ගන්නන ඇ..

පැයක් විතර සිරි නරඹපු මම කැරකෙන පඩිපෙලකින් පහලට බැස්සෙ යකෙක් කන්න තරම් බඩගින්නෙන්..

මෙන්න බොලේ KFC එකක් තියනව, මේක මම කලින් දැක්කෙ නැනෙ..

කවද කාපු KFC ද, ඒත් ඉතින් අම්ම හදීසියක් උනොත් පාව්ච්චි කරන්න දුන්න දාහත් තියන නිසා මාත් ගියා KFC එක ඇතුලට.

කෑම දෙනතැන උඩින් ගහල තියන බොඩ් එක දැක්කහම මගෙ කට ඉබේම ඇරුන.. යකෝ මේ එක වේලකට යන ගානින් මට වේල් හතරක් කන්න පුලුවන්නෙ...

කමක් නෑ හැමදාම කන්නෑනෙ..

පොඩ්ඩක් වටපිටාව සෝදිසි කරල, ගන්නෙ මොනවද කියල හිතල, මාත් පෝලිමක පිටිපස්සට ගියා..

එතනට ගියහම එතන තව කෙලියයි! පෝලිමේ හොදට සිංහල කතා කර කර ඉන්න අය ඕඩර් එක දෙන්නෙ කඩ්ඩෙන්........

අපි කඩු ලග තියාගත්තට ඒව පාවිච්චි කරල තියනව යැ...

මේ ගැන කල්පනා කර කර ඉන්න කොට දැක්ක අති සුන්දර දර්ශනයෙන් මගේ හදවත කුල්මත්වුනා.. ඇග හිරිවැටිල ගියා....

සුරංගනාවියො තුන්දෙනෙක් KFC එක ඇතුලට එනව....

එතන හිටපු ලස්සනම සුරංගනාවි මගේ දිහා ලාවට බලල .. මට එහා පැත්තැ පෝලිමේ හිටගත්ත....

හප්පේ..... තියන සුදක්..... තියන ලස්සනක්... මේවගේ ගෑනු ළමයි ලංකාවෙ ඉන්නවද? දෙයියෝ..!

මට කෙදිරිත් ගෑවුනා

හිතේ තියන් හිටපු ගමේ රූප සුන්දරියන්ගෙ ඉටි රූප මේ සුරංගනාවිගෙ ලස්සන දැකල එක තප්පරෙන දියවෙලා ගියා

දැන් ඉතින් සිංහලින් කතාකරන්න බෑ එංගලන්තෙන් ආව වගේ ඉන්න ඕනෙ,..

ඔලුව කෙලින් කරගෙන, ගත්ත එංගලන්ත පෙනුමක්.

සිතුම්.... බිම නොබලන්.... ගව්ම කොටයි..! ඒ මගේ පිරිසිදු අවංක සිත..

ඒත් මගේ වල් හිත කිව්වෙ වෙන දෙයක්.ඒව කොහොමද දෙයියනේ මේකෙ ලියන්නෙ...!

තුන් හතර සැරයක් බිම බලපු මම නොදැනිම පොලිමේ එක වෙලා.....

මගේ ඕඩර් එක ගන්න හිටියෙ.. අධික කාර්ය බහුලත්වය නිසා මූනත මැලවිලා තිබුන අක්ක කෙනෙක්,

"what do you want sir? "

දැන් වැඩ පෙන්වීමේ වේලාවයි.......

"I want one zinger burger and a couk"

"medium couk"

"yes.. medium"
හප්පේ.... මට දැනුන සතුට.. ඇඩෙන්න වගේ..

මගේ රබර් ඇහැ ගියේ පුංචි සුරංගනාවි දිහාට....

අනේ...!  චූටි මගේ දිහා බලන්නකො....

මෙච්චර වෙලා කොම්පියුටර් ස්ක්‍රීන් එකට ඇගිල්ලෙන් ඇන ඇන හිටපුපහු  KFC  අක්ක මගේ දිහාට ආපහු හැරුන..

"Do..sjfi dfiia diuidp- ;podpo?"

මොකකක්.....?

"Sorry"

"Do..sjifiu iasfiu isudi -doa ddo?"

අක්ක කට ඇතුලෙ තියාගෙන කියපු හරුපෙ මට පොඩ්ඩක්වත් තේරුනේ නෑ..,ඇත්තටම ඇහුනෙ නෑ

"Sorry i can't hear you"

ටිකක් වෙලා සද්ද නැතුව හිටපු අක්ක ,

" මල්ලි ඔයාට මේව මෙතන තියන් කන්න ඕනෙද ? නැත් නම් ගෙදර ගිහින් කන්න ඕනෙද? "

කියල අහපි.

අයියෝ..! ඔය කොරේ ඉතින්,

කන ගාවට ආපු රොස පාට තොල් දෙක සුදුපාට ලස්සන අත් දෙකෙන් වහගන්න සුරංගනාවිව ඇස් කොනින් දැක්ක මට පොලොව පලාගෙන යන්න හිතුන..

"මෙ.. මෙතන, , ,නෑ ගෙදර .,, Take away"   කියල කිව්වෙත් ගොත ගහ ගහ.

 ලැජ්ජාවෙන් පිරිච්ච මගේ හිත කෑ ගැහුව....



   ඇයි දෙයියනේ... මටම මෙහෙම කරන්නෙ!